Het hoofd zoekt wat het hart kan vinden

In het begeleiden van (persoonlijke) ontwikkeling is de juiste taal zo van belang. Vaak merk ik dat goede taal, de juiste woorden soms lastig te vinden zijn. De beeldtaal, de taal van het lijf, muziek en gedichten zijn dan vaak een sleutel tot een diepere laag. Als je zoekend bent, waar laat jij je dan vinden? Deze vraag zet ik graag met je in het licht..

Het hoofd zoekt wat het hart kan vinden

“Je bent opener”, was ik daarvoor dichter?
En nu ik dicht, sluit ik mij dan af?
Of deel ik door te dichten, wat zich opent in mij
steeds meer begrijpend, wat ik niet grijpen kan

Het gedicht is geen creatie
niet iets maken, van wat eerst niet was
De wolk van woorden bedacht voor mij
ik pak ze, proef ze en maak ze pas
Ze dichten zich, schuiven zich bijeen
in de ordening vormen ze een rij

Op het papier leg ik ze vast
een re-creatie, en dan pas opent zich
een nieuw veld, een verdiepte laag
Je vind me niet zozeer in de zinnen
tussen de regels vind ik mij graag